چگونه پهپادها در حال تغییر جنگ‌های معاصر هستند

پهپادها اساساً جنگ مدرن را تغییر می دهند، اما برخلاف تصور رایج، همیشه منجر به تشدید گسترده تنش های نظامی نمی شوند. این فناوری جدید مرزهای عملیات نظامی را بازتعریف کرده و نحوه واکنش کشورها به درگیری ها را تغییر داده است.

اریک لین-گرینبرگ، دانشمند علوم سیاسی MIT در کتاب جدید خود انقلاب از راه دورتاثیر هواپیماهای بدون سرنشین بر عملیات نظامی و دیپلماسی بین‌المللی را بررسی می‌کند. او استدلال می کند که هواپیماهای بدون سرنشین آنها قابلیت های جدیدی برای درگیری نظامی ایجاد کرده اند.

هواپیماهای بدون سرنشین: کاهش هزینه های عملیات نظامی و تغییر قوانین بازی

یکی از مهمترین تاثیرات هواپیماهای بدون سرنشیناین کاهش قابل توجهی در هزینه های درگیری های نظامی است. این هزینه ها نه تنها شامل جنبه های مالی، بلکه هزینه های انسانی و سیاسی نیز می شود. به گفته لین-گرینبرگ، زیرا پهپاد مسافر ندارد، در ذهن تصمیم گیرندگان اساسا ارزانتر و متفاوت تلقی می شود. این نگرش باعث می شود کشورها تمایل بیشتری به استفاده از نیروی نظامی در درگیری هایی داشته باشند که قبلاً به دلیل خطرات زیاد از آن اجتناب می کردند.

به عنوان مثال، در حالی که نفوذ هواپیماهای سرنشین دار می تواند منجر به بحران های دیپلماتیک جدی و حتی لغو جلسات مهم بین المللی شود، سرنگونی یک هواپیما پهپاد اغلب منجر به واکنش های کمتری می شود. کشورها در صورت از دست دادن یک پهپاد آنها تمایل کمتری به تلافی دارند زیرا در واقع یک ماشین را از دست داده اند نه نیروی انسانی. این وضعیت «پله‌های جدیدی در نردبان تشدید» ایجاد می‌کند که به رهبران اجازه می‌دهد بدون افزایش چشمگیر خطر، واکنش نظامی نشان دهند.

عدم قطعیت ها و چالش ها در آینده جنگ هواپیماهای بدون سرنشین

با وجود آن هواپیماهای بدون سرنشین به نظر می رسد آنها هزینه های درگیری را کاهش می دهند و لزوماً منجر به تشدید تنش نمی شوند، اما این به معنای راه حل های ساده برای روابط بین الملل نیست. لین-گرینبرگ بر آن تأکید می کند انقلاب از راه دور این به معنای جلوگیری از جنگ نیست. در واقع یکی از مشکلاتی که هواپیماهای بدون سرنشین یک “خطر اخلاقی” ایجاد می کند که از دیدگاه رهبران مبنی بر مقرون به صرفه بودن آنها ناشی می شود. این دیدگاه می تواند منجر به درگیری های نظامی بیشتر شود.

روندهای فعلی در جنگ های هواپیماهای بدون سرنشینپیش‌بینی‌های «احتمالی» به جای «قطعی» ارائه می‌کنند. هنوز سوالات بی پاسخ زیادی وجود دارد؛ از جمله استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین عواقب خودمختاری بیشتر یا حمله به اهداف جدید چه خواهد بود؟ این تغییرات نوید درک عمیق تر و بحث بیشتر در مورد ماهیت و آینده جنگ معاصر را می دهد.